Sultan Abdülaziz Hân (rh.) devri şeyhülislâmlarından Turşucuzâde Ahmet Muhtar Efendi merhum, makamındayken Vâlide Sultan’ın kahvecibaşısı gelmiş. Vâlide Sultan’ın, Aksaray’da yapılan câmiye ait vakıflardan doğan dâvânın çok uzadığından üzüldüğünü hatırlatmış.

Şeyhülislâm’ın cevabı şu olmuş:

— Hükme te’sirim olmaz. Şer’i şerif ne hükmederse, öyle olur.
Kahvecibaşı çıkıp gidince etrafındakilere dönüp şöyle demiş:

Entrika, hile, yalan, dolan, insanları kandırma, dedikodu, gıybet ve iftira.. İç içe girmiş kötü karakterler. Ve bunlara karşı duran sevgi, saygı, adalet, hürmet, değer verme, disiplin, kural, kanun ve hukuk.

Asla Entrika ile KANUN bir araya gelemez. Entrikanın olduğu yerde kanunlar yok olur. Hukuk bozulur. Adalet yok olur. Kanunların hüküm sürdüğü yerde entrika barınamaz ve mutlaka çuvallar.

Hiç bir entrika olmasın ki kanunlar karşısında çuvallamadan durabilsin. Mutlaka patlak verir ve cezasını çeker.

Fatih'e istanbul'un fethi ile fatih dedirten meziyet kanuni'ye de kanunların uygulanması ve öz çocugu bile olsa pirim verilmemesi KANUNİ dedirttirmiştir!